I found two pizza boxes, a cigarette butt, and a plastic bag lying in the street directly in front of my house this morning. Then as I walked into the bathroom at work, I found an empty toilet paper roll on top of a rack of two used rolls. I thought back to my high school classmate, who ate a McDonald’s meal and then threw the trash out of her car window while we were on the freeway. I also recalled countless times I’ve seen people dig through a public trash can, leave all the contents they didn’t want scattered all over the sidewalk, and simply walk away.
Before you judge, remember that we’re all guilty of it in some shape or form. When we no longer see a personal benefit, the items we use become “trash” for someone else to come and take care of. After all, that’s what our tax dollars are for, right? But this “not my problem” mentality is really short-sighted. Both the choices we make and don’t make come with a chain of effects. And whether or not we can see those consequences at the time doesn’t change the fact that they will affect us in some way, shape, or form.
เดินออกไปจากบ้านตอนเช้า เจอกล่องพิซซ่าสองกล่อง บุหรี่ และถุงแพลสติก กองอยู่หน้าบ้าน พอเดินเข้าห้องน้ำที่ทำงาน ก็เจอ หลอดกระดาษทิชชู่ที่ใช้หมดแล้ว วางอยู่บนกระดาษทิชชู่อีกสองม้วน คิดเห็นเพื่อนตอนที่เรียนมัธยม กินแมคโดนัลด์ด้วยกันในรถ พอกินเสร็จแล้ว เขาก็เอาขยะยัดใส่ถุงและโยนออกไปบนถนน พาให้คิดถึงหลายครั้งที่เห็นคนค้นขยะสาธารณะ พอได้ของที่ตัวเองต้องการแล้ว ก็ปล่อยขยะกองอยู่บนพื้นไว้อย่างนั้น และเดินหนีหน้าตาเฉย
ก่อนที่จะว่าพวกเขาทำไม่ดี อย่าลืมว่าเราทำกันหมดทุกคน พอเราเห็นว่าของที่เราใช้อยู่มันหมดประโยชน์แล้ว เราก็เห็นมันเป็นขยะที่คนอื่นจะมาเก็บไปทิ้ง ทิ้งที่ไหนก็ไม่รู้ ไม่ใช่ปัญหาของเรานิ แต่ที่เราคิดว่ามันไม่ได้เป็นปัญหาของเรา นี่มันเป็นการมองระยะสั้น ทั้งสิ่งที่เราเลือกที่จะทำ และสิ่งที่เราเลือกที่จะไม่ทำ มีผลที่จะตามมาทั้งนั้น ถึงเราจะมองไม่ออกว่าผลนั้นคืออะไร ณ เวลานี้ แต่มันจะมีผลตามมาที่จะกระทบเราในทางใดทางนึงอย่างแน่นอน
No Comments