blooming and dead on the same stem
I was frustrated at a bunch of unresolved issues when I started cutting off dead flower buds in our front yard. I found myself getting angrier with each snip. Why did blooming flowers have to share a common stem with the dry, wilted flowers? Why couldn’t they just die at the same time so I could cut the big stem once and for all?
As I continued snipping and grumbling about the inconvenience of it all, I realized two things. One, the garden looked nice because there were different flowers blooming at different times. This natural cycle kept the garden looking alive and pleasant as a whole. Two, this is how life is supposed to be.
I tend to think that things should happen all at once, and life would be so much more organized. How great would it be if I didn’t have to drive back and forth for different appointments scattered throughout the same day, if we all got hungry and craved the same kind of food at the same time? I get annoyed with people who can’t change their schedules to fit mine, or when people don’t want to eat what I want to eat. I blame them for being difficult or picky.
dead and about to bloom
I know it’s silly to be angry with flowers, because they don’t think and talk like humans do. They just bloom in accordance with their nature, as the elements allow. But wait, is it possible that humans are also acting in accordance to the natural flow of things? Maybe it’s normal to have diversity and unresolved issues.
As I looked closer, I saw that everything I was complaining about was normal, the very same patterns were found in nature, in the garden, in my own front yard.
มีความอึดอัดไม่พอใจอยู่ในใจ ก็เลยหาอะไรทำให้เอาใจออกจากเรื่องนั้น ออกไปตัดดอกไม้ในสวนหน้าบ้าน ตัดดอกที่ตายคาต้นไปทีละดอก ก็รู้สึกโกรธขึ้นไปเรื่อยๆ ทำไมดอกที่ตายแล้วต้องมาอยู่ก้านเดียวกันกับดอกดีๆ สวยๆ ที่กำลังบาน ทำไมมันไม่ตายกันให้พร้อมกัน เราจะได้ตัดก้านมันทีเดียวให้เสร็จๆ ไปเลย ตัดทีละดอกมันยุ่งยากจริงๆ
ตัดไปก็บ่นไป แต่ก็เห็นสองอย่าง คือ หนึ่ง สวนดูสวยก็เพราะดอกไม้บานบ้าง ตูมบ้าง บานไม่พร้อมกัน ธรรมชาติของมันทำให้ ส่วนรวมแล้วดูหลากหลายมีชีวิตชีวาดี สอง ชีวิตมันก็เป็นแบบนี้แหละ
เราชอบคิดว่าทุกอย่างควรเกิดขึ้นพร้อมกัน ชีวิตคงจะง่ายขึ้นและมีระเบียบมากขึ้น น่าจะดีถ้าเราไม่ต้อง ขับรถไปมาทั้งวันเพื่อที่จะเจอกับนัดแต่ละราย น่าจะดีถ้าเราหิวพร้อมกันและอยากกินอาหาร ชนิดเหมือนกัน เรารำคาญตอนคนนัดเวลาที่ไม่สะดวกต่อเรา และไม่พอใจตอนที่เขาไม่อยากกินอาหารเหมือนกับเรา คิดว่าเขาเรื่องมาก น่ารำคาญ
พอเป็นดอกไม้ เห็นชัดว่าถ้าเราโกรธดอกไม้ เราบ้า เพราะดอกไม้คิดไม่เป็น พูดไม่ได้ มันเป็นไปตามธรรมชาติของมันเท่านั้น ตามดิน น้ำ ลม ไฟ แต่พอเป็นคน ทำไมเราโกรธคนได้ตลอดเวลา เป็นไปได้ไหมว่าคนก็เป็นไปตามธรรมชาติเหมือนกัน ตามธรรมชาติของโลก คือไม่เหมือนกัน หลากหลาย การมีปัญหาบ้าง แก้ปัญหาได้บ้าง ไม่ได้บ้าง
พอดูดีๆ แล้ว เรื่องที่เราไม่พอใจ ก็เป็นเรื่องธรรมดาของโลกนี้ทั้งหมด ไม่มีอะไรผิดปกติเลย ปัญหาของเราก็เป็นไปตามรูปแบบของโลก ตามอาการของโลก เหมือนดอกไม้ เหมือนสวนที่อยู่หน้าบ้านเรานี่เอง
No Comments