When I decided that I wanted to install a new printer for my restaurant kitchen, I ordered my own equipment and installed it. I ended up paying $250 and learning through the set up process, compared to the $400 equipment plus $100 installation I was quoted by our service provider.
As my employees watched me install the machine, they said, “Geez, you know how to do this too? You do everything yourself.” It wasn’t always this way. Only a few years ago, I was Thai-illiterate, I didn’t know how to cook the most basic dishes, and my stomach sank whenever an appliance broke down.
I learned to read and write in Thai because I was annoyed at having to rely on my employees to read orders. I learned to stir-fry at our big wok because I hated waiting on my no-show chef. I learned to fix and maintain some commercial appliances because our usual repairman not only took forever to show up, but often broke more than he actually fixed.
Because of those undesirable situations, I gained self-reliance. So why does my stomach still do a little dip every time I encounter a bad situation? While a part of me knows that I’ll likely learn something, a part of me is still scared of that outcome. But in reality, sometimes the problems turn out worse than I originally thought, sometimes it’s not as bad as I thought, and sometimes it gets resolved on its own without my involvement. With enough of these experiences in my catalog, I’ll get closer to truly seeing the impermanence in all situations, and learn to bravely face any future outcomes.
ตอนที่ต้องซื้อเครื่องพิมพ์เอาไว้ใช้ในร้าน ก็สั่งซื้อเครื่องจากอินเตอร์เนท เองและติดตั้งเอง สรุปจ่ายไป $250 และก็ได้เรียนรู้ไปด้วย คิดว่าคุ้มกว่าจ่าย $400 ค่าเครื่องและ $100 ค่าติดตั้งตามที่ช่างบอกเรามาแต่แรก
พนักงานก็คอยสังเกตดูตอนที่เราติดตั้งเครื่อง แล้วถามเราว่า “ทำเป็นทุกอย่างเลยหรือเนี่ย เห็นอะไรๆ ก็ทำเองหมด” คิดแล้วเราไม่ได้เป็นอย่างนี้มาตลอดนะ ช่วงก่อนหน้านี้ก็อ่านเขียนภาษาไทยไม่เป็น ผัดอาหารกินก็ไม่เป็น เครื่องใช้ต่างๆ พังก็อยากร้องไห้
เราเรียนรู้วิธีการอ่านและเขียนภาษาไทยเพราะเบื่อที่ต้องถามพนักงานให้อ่านออเดอร์ให้หน่อย หัดผัดกับข้าวที่กะทะใหญ่เพราะเบื่อการรอพ่อครัวเข้างานครั้งแล้วครั้งเล่า หัดซ่อมเครื่องใช้ในร้านเพราะไม่อยากรอช่างมาซ่อมให้และเบื่อที่จริงๆ แล้วเขามักทำพังมากกว่าที่ซ่อม
เพราะเหตุการณ์ที่ไม่ปรารถนาพวกนี้ เราได้ประสบการณ์ที่ทำให้เราทำอะไรต่อไรเป็น ทำให้เราพึ่งตัวเองมากขึ้น แต่ทำไมเมื่อเจอเหตุการณ์ขัดข้องพวกนี้เราเครียด ส่วนนึงก็รู้ว่าจะได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆ แต่อีกส่วนนึงก็ไม่อยากเจอผลที่อาจจะเกิดนั้น ถ้าเราเก็บข้อมูลเยอะพอเมื่อไหร่ ใจเราคงจะเชื่อว่าแต่ละเหตุการณ์ก็ไม่เที่ยงจริงๆ บางทีก็แย่กว่าที่คิด บางทีก็ไม่เห็นจะยากเลย บางทีเรื่องจบโดยที่เราไม่ต้องทำอะไร เจอบ่อยเข้าจะกล้ารับกับผลในรูปแบบไหนก็ตามที่จะเกิดขึ้น
No Comments